NEWSIT / ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ / Ηράκλειο: Το συγκλονιστικό τάμα στον Αγιο Εφραίμ! Χτίζει λιθαράκι – λιθαράκι το ναό

«Από την ημέρα που σώθηκε ο ανιψιός μου ο Μιχάλης και μετά, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να γνωρίσω τον Άγιο Εφραίμ… τον άγιο που έκανε καλά, το κλινικά νεκρό παλικάρι μας», λέει ο o ιδιοκτήτης του Ιερού Ναού του Αγίου Εφραίμ στην Ρογδιά Ηρακλείου, Μάρκος Βασιλάκης. Ο έμπορος της κεντρικής λαχαναγοράς Ηρακλείου, μαζί με την σύζυγο του και τα δύο του παιδιά, από το 2004 μέχρι σήμερα χτίζουν πέτρα πέτρα τον ναό που θεωρούν ναό της ψυχής τους.

Το 2002, το ανιψάκι του κ. Βασιλάκη, ο Μιχάλης μόλις είχε ενηλικιωθεί πήγαινε να ψωνίσει από το χωριό Κουνάβοι στα Πεζά. Δυστυχώς η μοίρα στον δρόμο του έπαιξε άσχημο παιχνίδι. Ένα άλλο αυτοκίνητο βγήκε από το βενζινάδικο της περιοχής και τον χτύπησε πολύ δυνατά. Από την σύγκρουση, τραυματίστηκε βαριά στο κεφάλι και μεταφέρθηκε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου. Εκεί στην μονάδα εντατικής θεραπείας κάθισε για ένα βράδυ, με τα χαρτιά του να γράφουν ότι ήταν κλινικά νεκρός.NEWSIT / ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ /

Ηράκλειο: Το συγκλονιστικό τάμα στον Αγιο Εφραίμ! Χτίζει λιθαράκι – λιθαράκι το ναό

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 09.05.2017 | 11:13

NEWSIT NEWSROOM

Facebook Twitter

Είναι μια ιστορία που συγκλονίζει. Ο Μάρκος Βασιλάκης χτίζει εδώ και 13 χρόνια, λιθαράκι - λιθαράκι το ναο του Αγίου Εφραίμ γιατί υποστηρίζει ότι έσωσε τον ανιψιό του Μιχάλη που ήταν κλινικά νεκρός.

«Από την ημέρα που σώθηκε ο ανιψιός μου ο Μιχάλης και μετά, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να γνωρίσω τον Άγιο Εφραίμ… τον άγιο που έκανε καλά, το κλινικά νεκρό παλικάρι μας», λέει ο o ιδιοκτήτης του Ιερού Ναού του Αγίου Εφραίμ στην Ρογδιά Ηρακλείου, Μάρκος Βασιλάκης. Ο έμπορος της κεντρικής λαχαναγοράς Ηρακλείου, μαζί με την σύζυγο του και τα δύο του παιδιά, από το 2004 μέχρι σήμερα χτίζουν πέτρα πέτρα τον ναό που θεωρούν ναό της ψυχής τους.

Το 2002, το ανιψάκι του κ. Βασιλάκη, ο Μιχάλης μόλις είχε ενηλικιωθεί πήγαινε να ψωνίσει από το χωριό Κουνάβοι στα Πεζά. Δυστυχώς η μοίρα στον δρόμο του έπαιξε άσχημο παιχνίδι. Ένα άλλο αυτοκίνητο βγήκε από το βενζινάδικο της περιοχής και τον χτύπησε πολύ δυνατά. Από την σύγκρουση, τραυματίστηκε βαριά στο κεφάλι και μεταφέρθηκε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου. Εκεί στην μονάδα εντατικής θεραπείας κάθισε για ένα βράδυ, με τα χαρτιά του να γράφουν ότι ήταν κλινικά νεκρός.

«Το πρωί ο ανιψιός μου μεταφέρθηκε στο Βενιζέλειο για περαιτέρω εξετάσεις και ελέγχους, αλλά και νοσηλεία. Στο ΠΑΓΝΗ τότε δεν μπορούσαν να τον κρατήσουν. Για 19 μέρες ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση, με πρησμένο όλο του σώμα και τις πληγές του να μυρίζουν από την κατάκλιση. Οι γιατροί δεν μας έδιναν καθόλου ελπίδες, για να σωθεί. Μέχρι και τραχειοτομή του είχαν κάνει» αναφέρει χαρακτηριστικά, ο κ. Μάρκος.

«Εμείς ως συγγενείς είχαμε ετοιμάσει τα πάντα. Ακόμη και φέρετρο είχαμε παραγγείλει και κηδειόσημα. Όλοι είχαμε απογοητευτεί μέχρι το πρωί εκείνης της μέρας στο νοσοκομείο, που είδα μια ψηλή ηλικιωμένη κυρία, με γκρίζα μαλλιά και μακρύ ράσο, να κρατά στα χέρια της ένα μπουκαλάκι με λάδι και να μου ζητά λίγο βαμβάκι. Πράγματι άρχισα να ψάχνω για βαμβάκι γιατί εκείνη την ώρα δεν κρατούσα στα χέρια μου, ζήτησα από την ξαδέλφη μου την μητέρα του παιδιού και τελικά βρήκα και της το πήγα. Μου λέει… να σταυρώσετε με το λαδάκι του Αγίου Εφραίμ το παιδί σας και μου δίνει το βαμβάκι με το λάδι… αμέσως μετά γυρνάω και το δίνω στην μητέρα του παιδιού που βρισκόταν πίσω μου. Γυρνάω πάλι πίσω για να ευχαριστήσω την κυρία και αυτή ήταν άφαντη… δεν την είδαν πουθενά, έτρεξα στις σκάλες, βγήκα έξω, ρώτησα γιατρούς, νοσηλευτές τίποτα. Τελικά ενοχλημένος και στεναχωρημένος όπως ήμουν αποφασίζω να φύγω από το νοσοκομείο. Για δύο μέρες δεν πήγαν καθόλου… καθόμουν απογοητευμένος σπίτι και περίμενα να ακούσω το κακό. Πράγματι σε δύο μέρες χτυπά το τηλέφωνο και προς έκπληξη όλων μαθαίνουμε ότι ο ανιψιός μου ο Μιχάλης, είναι καλύτερα… συνήλθε, είχε επαφή με το περιβάλλον και μεταφέρθηκε δίπλα σε μια παραεντατική όπως την έλεγαν οι γιατροί. Ενάμιση μήνα ήταν η παραμονή του Μιχάλη στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο. Τόσες μέρες χρειάστηκαν για να ζήσει ο Μιχάλης», μας λέει χαρακτηριστικά ο κ. Βασιλάκης και τα μάτια του βουρκώνουν.NEWSIT / ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ /

Ηράκλειο: Το συγκλονιστικό τάμα στον Αγιο Εφραίμ! Χτίζει λιθαράκι – λιθαράκι το ναό

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 09.05.2017 | 11:13

NEWSIT NEWSROOM

Facebook Twitter

Είναι μια ιστορία που συγκλονίζει. Ο Μάρκος Βασιλάκης χτίζει εδώ και 13 χρόνια, λιθαράκι - λιθαράκι το ναο του Αγίου Εφραίμ γιατί υποστηρίζει ότι έσωσε τον ανιψιό του Μιχάλη που ήταν κλινικά νεκρός.

«Από την ημέρα που σώθηκε ο ανιψιός μου ο Μιχάλης και μετά, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να γνωρίσω τον Άγιο Εφραίμ… τον άγιο που έκανε καλά, το κλινικά νεκρό παλικάρι μας», λέει ο o ιδιοκτήτης του Ιερού Ναού του Αγίου Εφραίμ στην Ρογδιά Ηρακλείου, Μάρκος Βασιλάκης. Ο έμπορος της κεντρικής λαχαναγοράς Ηρακλείου, μαζί με την σύζυγο του και τα δύο του παιδιά, από το 2004 μέχρι σήμερα χτίζουν πέτρα πέτρα τον ναό που θεωρούν ναό της ψυχής τους.

Το 2002, το ανιψάκι του κ. Βασιλάκη, ο Μιχάλης μόλις είχε ενηλικιωθεί πήγαινε να ψωνίσει από το χωριό Κουνάβοι στα Πεζά. Δυστυχώς η μοίρα στον δρόμο του έπαιξε άσχημο παιχνίδι. Ένα άλλο αυτοκίνητο βγήκε από το βενζινάδικο της περιοχής και τον χτύπησε πολύ δυνατά. Από την σύγκρουση, τραυματίστηκε βαριά στο κεφάλι και μεταφέρθηκε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου. Εκεί στην μονάδα εντατικής θεραπείας κάθισε για ένα βράδυ, με τα χαρτιά του να γράφουν ότι ήταν κλινικά νεκρός.

«Το πρωί ο ανιψιός μου μεταφέρθηκε στο Βενιζέλειο για περαιτέρω εξετάσεις και ελέγχους, αλλά και νοσηλεία. Στο ΠΑΓΝΗ τότε δεν μπορούσαν να τον κρατήσουν. Για 19 μέρες ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση, με πρησμένο όλο του σώμα και τις πληγές του να μυρίζουν από την κατάκλιση. Οι γιατροί δεν μας έδιναν καθόλου ελπίδες, για να σωθεί. Μέχρι και τραχειοτομή του είχαν κάνει» αναφέρει χαρακτηριστικά, ο κ. Μάρκος.

«Εμείς ως συγγενείς είχαμε ετοιμάσει τα πάντα. Ακόμη και φέρετρο είχαμε παραγγείλει και κηδειόσημα. Όλοι είχαμε απογοητευτεί μέχρι το πρωί εκείνης της μέρας στο νοσοκομείο, που είδα μια ψηλή ηλικιωμένη κυρία, με γκρίζα μαλλιά και μακρύ ράσο, να κρατά στα χέρια της ένα μπουκαλάκι με λάδι και να μου ζητά λίγο βαμβάκι. Πράγματι άρχισα να ψάχνω για βαμβάκι γιατί εκείνη την ώρα δεν κρατούσα στα χέρια μου, ζήτησα από την ξαδέλφη μου την μητέρα του παιδιού και τελικά βρήκα και της το πήγα. Μου λέει… να σταυρώσετε με το λαδάκι του Αγίου Εφραίμ το παιδί σας και μου δίνει το βαμβάκι με το λάδι… αμέσως μετά γυρνάω και το δίνω στην μητέρα του παιδιού που βρισκόταν πίσω μου. Γυρνάω πάλι πίσω για να ευχαριστήσω την κυρία και αυτή ήταν άφαντη… δεν την είδαν πουθενά, έτρεξα στις σκάλες, βγήκα έξω, ρώτησα γιατρούς, νοσηλευτές τίποτα. Τελικά ενοχλημένος και στεναχωρημένος όπως ήμουν αποφασίζω να φύγω από το νοσοκομείο. Για δύο μέρες δεν πήγαν καθόλου… καθόμουν απογοητευμένος σπίτι και περίμενα να ακούσω το κακό. Πράγματι σε δύο μέρες χτυπά το τηλέφωνο και προς έκπληξη όλων μαθαίνουμε ότι ο ανιψιός μου ο Μιχάλης, είναι καλύτερα… συνήλθε, είχε επαφή με το περιβάλλον και μεταφέρθηκε δίπλα σε μια παραεντατική όπως την έλεγαν οι γιατροί. Ενάμιση μήνα ήταν η παραμονή του Μιχάλη στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο. Τόσες μέρες χρειάστηκαν για να ζήσει ο Μιχάλης», μας λέει χαρακτηριστικά ο κ. Βασιλάκης και τα μάτια του βουρκώνουν.

«Οι γονείς του μετά το εξιτήριο πήγαν στην Αγγλία μαζί με τις εξετάσεις και τρέλαναν τους γιατρούς, όλοι έλεγαν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ζει αυτός ο νέος. Και όμως ο ανιψιός μου ζει και βασιλεύει μετά από 15 χρόνια και είναι μια χαρά στην υγεία του».

Μετά την συγκλονιστική επίσκεψη στον Άγιο Εφραίμ στην Νέα Μάκρη, ο κ. Μάρκος Βασιλάκης αποφασίζει να κάνει ένα δώρο στον άγιο και επιλέγει μαζί με την γυναίκα του, να φτιάξουν μία εκκλησία στο όνομα του. Από το 2004 μέχρι σήμερα η εκκλησία του Αγίου Εφραίμ στην Ρογδιά, χτίζεται βήμα βήμα, λιθαράκι λιθαράκι από το κρητικό ζευγάρι, κάτοικοι και οι δύο Ηρακλείου.

πηγη: ekriti.gr

Η ελπίδα έχει όνομα = ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ

Γλυκέ μου Άγιε Εφραίμ, είναι η δεύτερη φορά που με αξιώνεις να γράψω για την πολύτιμη Χάρη Σου και μέσα από αυτό το γράμμα να έχουν ελπίδα και δύναμη όσες γυναίκες λαχταρούν να γίνουν μανούλες.

Στα πρώτα 2 ή 3 χρόνια γάμου καθώς προσπαθούσαμε για παιδί, διάβασα σε ένα από τα βιβλία Του για ένα παιδάκι που ζητούσε από τον Άγιό μας ένα αδερφάκι. Τότε ο Άγιος Εφραίμ πήγε στον ύπνο του και στεκούμενος  στην πόρτα κρατούσε ένα μωράκι που ήταν το αδερφάκι του, όπως  και έτσι έγινε αργότερα στην πραγματικότητα. Τότε άρχισα να παρακαλώ με λαχτάρα τον γλυκό μου Άγιο Εφραίμ αν με αξιώσει να κάνω ένα παιδί να έρθει να μου το δείξει, ενώ ο άνδρας μου (και εκείνος εξαρχής τον έκανε προστάτη- Άγιό του) Του έταξε ένα εκκλησάκι αν κάναμε ένα παιδάκι.

Ο καιρός περνούσε με αγωνία, λαχτάρα ενώ καταφύγαμε και σε βοήθεια ιατρών μα τίποτα, έχασα τον λατρεμένο μου πατέρα μέσα σε 3 μήνες – ο καλός Θεός δεν τον ταλαιπώρησε- και μετά από 5 μήνες χάλασαν τα υδραυλικά του σπιτιού και  ξηλώνουμε το πάτωμα  από την αρχή – Ιούνιος 2008. Αφού τελειώσαμε την ανακαίνιση, είχα καθυστέρηση,  μα ήμουν βέβαιη ότι ήταν από την μεγάλη κούραση. Έτσι έρχεται ο Αύγουστος με κάποιες αναγούλες αλλά εγώ απέκλεια την εγκυμοσύνη. Τελικά λίγες μέρες προτού διαπιστώσω ότι ήμουν έγκυος σχεδόν 2½ μηνών, είχα ξαπλώσει στο πάτωμα του σαλονιού να δροσιστώ και με το που κλείνω τα μάτια βλέπω τον γλυκό μου Άγιο Εφραίμ με τα ράσα Του, ήταν πανύψηλος τόσο που δεν έφτανα να δω το πρόσωπό του, έφτανα μέχρι την μέση Του και να μου κρατά με το μεγάλο Του χέρι το χέρι μου και εγώ να είμαι ως μικρό κοριτσάκι νιώθοντας τόση ζεστασιά και ασφάλεια, όπως όταν χάνεις για λίγο την μάνα σου έξω στην αγορά και όταν την βρίσκεις νιώθεις χαρά και ανακούφιση. Μα μέχρι τότε νόμιζα ότι ο Άγιος μου ήθελε να μου πει ότι είναι δίπλα μου.

Μετά από λίγες μέρες στις 19 Αυγούστου 2008 κάνω το τεστ και βγαίνει θετικό, μα είμαι συγκρατημένη ώσπου το απόγευμα πάω στο γιατρό και βλέπω ένα ¨βατραχάκι¨ να χοροπηδά μέσα μου, ήμουν 9 εβδομάδων έγκυος!!! Σχεδόν είχαν περάσει 5 χρόνια γάμου με προσπάθειες δικές μας και ιατρών και σε μια ανακαίνιση που έβαψα μόνη μου όλο το σπίτι, σηκώσαμε έπιπλα, κιβώτια, πηδούσα από σκάλες μένω έγκυος και ξέρω ότι ο Άγιος μου Εφραίμ προστάτεψε το μωρό μου και μένα πάντα με την Χάρη του Θεού, του Χριστού και της Παναγίας.

 Όταν έμαθα ότι θα κάνω κόρη μετά από λίγο καιρό συνειδητοποίησα ότι ο γλυκός μου Άγιος Εφραίμ είχε έρθει να μου δείξει για αυτό που τον παρακάλεσα, για ένα παιδί, αφού είδα τον εαυτό μου ως μικρό κοριτσάκι. Τελικά  έκανα μια κόρη που μου μοιάζει πολύ, ενώ γύρω στον έβδομο μήνα κύησης ένα πρωί μου λέει ό άνδρας μου ότι στον ύπνο του έψαχνε μια εκκλησία του Αγίου Εφραίμ και επιτόπου θυμήθηκα το τάμα του, δηλαδή το εκκλησάκι Του……………………….

Διαβάστε περισσότερα: https://agiosefraim.webnode.gr/

Η φωτια στο καντηλι του αγιου τρεμοπαιζε

Παραμονη του Αγιου Εφραίμ και το καντηλι μου στο δωματιο και στο σαλονι η φλογα κουνιοταν παρα πολυ εντονα μεγαλωνε χαμηλώνε η φωτια και στην γιορτη του 5 Μάιου γινοταν το ιδιο ολη μερα αυτο δεν συμβαίνει οταν το αναβω καισε μια άλλη κοπέλα γινοταν το ιδιο και ειπα ο αγιος εφραιμ θελει να μου δειξει την παρουσια του σε μενα οτι εχει ερθει   .θεανω Σταματη κατερινη 

η κορη μου 13 ετων παρακαλεσε τον αγιο να την βοηθησει

Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΝΑΙ 13 ΕΤΩΝ ΤΗΣ ΜΙΛΗΣΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΕΦΡΑΙΜ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ.. ΕΚΑΤΣΕ ΜΕΧΡΙ ΑΡΓΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΙ ΕΦΥΓΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΜΕ ΑΚΟΥΣΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΕΙΠΑ ΑΓΙΕ ΜΟΥ ΑΣ ΜΗΝ ΕΡΘΕΙ Η ΚΥΡΙΑ ΑΥΡΙΟ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩΩΩ,,,,ΤΕΛΙΚΑ ΑΥΤΟΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΜΕ ΑΚΟΥΕΙ #θεανω #σταματη

ΑΓΙΕ ΕΦΡΑΙΜ ΒΟΗΘΗΣΕ ΜΕ ΝΑ ΠΑΩ ΣΠΙΤΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΕΞΩ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΑΛΑΣΜΟ

πριν χρονια στην κατερινη ειχε γινει χαλασμος καταιγιδες αστραπες βροντες ανοιξε ο ουρανος και νομιζες οτι θα ερθει το τελος του κοσμου εγω εκεινη την ωρα γυρνουσα απο το εσπερινο επαλ με το αυτοκινητο δεν μπορουσα να οδηγησω δεν εβλεπα τιποτα απολυτως αλλα ξεκινησα να παω απο κατερινη στο χωριο ελεγα  ΑΓΙΕ ΕΦΡΑΙΜ ΒΟΗΘΗΣΕ ΜΕ ΝΑ ΠΑΩ ΣΠΙΤΙ  ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΕΞΩ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΑΛΑΣΜΟ οδηγουσα χωρις να βλεπω τον δρομο που παω και που να στριψω ενιωθα οτι δεν ημουν μονη μου ΗΤΑΝ Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΖΙ ΜΟΥ εφτασα στο σπιτι μου απιστευτο για καποιον που ακουει κατι τετοιο αλλα εγω εφτασα χωρις να γνωριζω τον δρομο γιατι δεν μπορουσα να δω ΘΕΑΝΩ ΣΤΑΜΑΤΗ ΚΑΤΕΡΙΝΗ

5,5 ΕΤΩΝ Η ΕΦΡΑΙΜΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΕΦΡΑΙΜ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΑ

ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΕΦΡΑΙΜΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ 5,5 ΕΤΩΝ ΤΗΝ ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΕ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΕΦΡΑΙΜ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΗΝ ΕΠΙΑΣΕ ΛΟΞΥΓΚΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΓΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΩΡΑ  Η ΜΙΚΡΗ ΕΤΡΕΞΕ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΕΦΡΑΙΜ ΠΗΡΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΙΠΕ ΒΓΑΛΕ ΜΕ ΤΟ ΛΟΞΥΓΚΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΙΜΟ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΕΙ ΜΙΣΟ ΛΕΠΤΟ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ ΜΑΧΑΙΡΙ Ο ΛΟΞΥΓΚΑΣ ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΕ ΝΑ ΦΩΝΑΖΕΙ ΘΑΥΜΑ ΘΑΥΜΑ Ο ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΚΑΛΑ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΚΑΙ ΦΙΛΟΥΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ .....θεανω σταματη κατερινη 

ΕΙΔΑ ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΑ ΣΤΗΝ ΟΡΟΦΗ ΤΟΥ ΔΩΜΑΤΙΟΥ ΤΗΝ ΛΑΡΝΑΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΕΦΡΑΙΜ.

ΗΜΟΥΝ ΒΑΡΙΑ ΑΡΡΩΣΤΗ ΣΤΟ ΝΙΜΙΤΣ.ΜΕ ΕΠΙΣΚΕΦΤΗΚΕ Η ΑΔΕΛΦΗΜΟΥ ΜΕΤΗΝ ΑΝΙΨΙΑ ΜΟΥ.Η ΟΠΟΙΑ ΜΟΥ ΕΦΕΡΕ ΛΑΔΑΚΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΙ  ΔΙΑΒΑΣΕ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΤΟΥ .ΟΤΑΝ ΕΦΥΓΑΝ,ΕΙΔΑ ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΑ ΣΤΗΝ ΟΡΟΦΗ ΤΟΥ ΔΩΜΑΤΙΟΥ ΤΗΝ ΛΑΡΝΑΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΕΦΡΑΙΜ.ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΞΕΠΕΡΑΣΑ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΠΑΓΚΡΕΑΤΙΤΙΔΑΣ ΚΑΙ Η ΥΓΕΙΑ ΜΟΥ ΚΑΛΥΤΕΡΕΥΣΕ,ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΝ ΑΓΙΟ           Ε.ΚΑΛΤΣΗ ΜΑΛΕΣΙΝΑ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ

δια χειρος γιωτα καπετανιου

Από 135εως 255ευρω.

με χρυσωμα 23.75 καρατια εικονες με πολυ αγαπη και προσευχη την ωρα που φτιαχνονται

Με χρύσωμα 23.75καρατια αγιογραφιεςhttps://www.facebook.com/diaxeirosgiotakapetaniou/?__xts__[0]=68.ARCBSxtVR3iiCjLourZIW8t4Uq8uq6ei_tUmzLYCVDrgUrBqIh4r89Q2KOi1ee9WUUwh6ZQegG1_N32VtZCx94r3Z9UZUlkWCtFBadVJonbUiCjrKXYPmU2XbFb-lfgS4zX8Yqy80Pd3JMyoqeTwPFTRYjFypPqvQPdMfEQtC7_nFWqFhKMXDHMML1P-HtPzZs55SktYgsBjNlB1mMCb8rQkK4rgxygos0BguQYSOgYfnU5y0iPUA0FAiwzwgiYqKgqBWQOHx1WcNkiSFnDjKo99yr6ykmLDQwt7IKiu1GN35kHlu5TRXwwhuLbG7EdznJPoPJkPpv_zfkXxsgM

Από 135εως 255ευρω.

ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ!!!ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΗ ΕΠΩΝΥΜΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ!!!

Είμαι μητέρα δύο παιδιών και πριν 16 χρόνια, ενώ ήμουν μια κοπέλα όλο ζωή(25), με έπιασε η καρδιά μου και έλεγα ότι η ζωή μου τελειώνει.

Ο άντρας μου αμέσως με πήγε στο Νοσοκομείο, μου έβγαλαν καρδιογράφημα και οι γιατροί μου είπαν ότι

δεν είναι η καρδιά μου, αλλά τα νεύρα μου.

Από τότε δεν μπορούσα να βγω, γιατί φοβόμουν ότι κάτι θα μου συμβεί. Σε κλειστό χώρο φοβόμουν, σε λεωφορείο δεν ανέβαινα, γιατί κάτι με έπνιγε. Η ζωή μου ήταν πολύ δύσκολη. Ένα να καταλάβετε, ότι ζούσα με ένα εφιάλτη ότι κάτι θα μου συμβεί.

Πήγα στον γιατρό ξανά και μου είπαν ότι έχω θυρεοειδή, ψυχρό όζο, και ότι όλα αυτά μου τα προκαλεί ο θυρεοειδής. Στις 23-9-1983 κάνω εγχείρηση θυρεοειδούς, όλα πήγαν καλά, εγώ όμως ήμουν όλο νεύρα και αυτό να με πνίγει στο λαιμό και το βάρος στο στήθος επί 24ώρου βάσεως το ένιωθα πολύ έντονα. Πάω ξανά στον παθολόγο, του το λέω. Μου λέει: «Θα σου δώσω ένα αγχολυτικό και θα σου περάσει».

Μου δίνει LEXOTANIL 3mg, έπινα μισό το πρωί, μισό το βράδυ, με αποτέλεσμα να νιώθω μεν μαζεμένη, πεσμένη η ενεργητικότητά μου, αλλά σιγά-σιγά μου έγινε απαραίτητο και, εάν δεν το έπινα, ένιωθα ότι χανόμουν και ότι αυτό το χάπι με στήριζε. Αλλά οι φοβίες ούτε που περνούσαν. Και πάλι σκεφτόμουν να κυκλοφορήσω μόνη μου και πάλι φοβόμουν τον κλειστό χώρο. Έτσι περνούσαν τα χρόνια με αυτόν το βραχνά.

Κάποια μέρα ένοιωθα τέτοιες ζαλάδες, που έλεγα χάνομαι. Πάω, κάνω εξετάσεις, μου βρίσκει ο μικροβιολόγος αναιμία πολλή, ο αιματοκρίτης μου κατεβασμένος στο 36. αμέσως πάω στον γιατρό, του δίνω τις εξετάσεις, μου δίνει σίδηρο(MICROFER), για να ανέβει ο αιματοκρίτης. Έπινα σίδηρο χρόνια, έκανα εξετάσεις, ίσα-ίσα που κρατούσε τον αιματοκρίτη εκεί, ώστε να μην πέσει στα χαμηλά όρια.

Επί δεκατρία χρόνια γινόταν αυτό το πράγμα, να ζω με φάρμακα και κάθε μέρα να είμαι άρρωστη. Να ξυπνώ το πρωί και η πρώτη μου δουλειά ήταν να πάρω τα φάρμακά μου, ένα για το θυρεοειδή, ένα LEXOTANIL, ένα MICROFER. Ένα φαρμακείο είχε γίνει το στομάχι μου και, όταν ήθελα να πάω κάπου, πρώτα σκεπτόμουν να βάλω τα φάρμακά μου στην τσάντα μου και μετά όλα τα άλλα. Περνούσαν τα χρόνια και εγώ στεναχωριόμουν για όλη την κατάσταση, τα παιδιά μου μου έλεγαν «πέταξε τα, μαμά, τα φάρμακα», εγώ όμως και με την ιδέα ότι δεν θα πιω τα φάρμακά μου, αρρώσταινα.

Το Φεβρουάριο του 1996 παρακαλούσα το γιατρό μας, τον Άγιο Εφραίμ, να με βοηθήσει να σταματήσω πια το LEXOTANIL που μου είχε γίνει συνήθεια, αλλά και με κατέστρεφε. Παρακαλούσα και έλεγα στον Άγιό μας να με βοηθήσει και να έλθω να Τον προσκυνήσω και, την ώρα που θα φεύγω, να πετάξω και ένα χάπι και να μην ξαναπάρω. Έκλαιγα και παρακαλούσα. Μία ημέρα του ίδιου μήνα είπαμε με τους γονείς μου και την αδελφή μου, να έρθουμε να προσκυνήσουμε. Όπως είχα τάξει, έβαλα ένα χάπι LEXOTANIL σε αλουμινόχαρτο στην τσάντα μου. Ήλθαμε, προσκυνήσαμε με ευλάβεια, μας δεχτήκατε με αγάπη, Αγία Μητέρα, μας σταυρώσατε με το Άγιο λείψανο του πολυαγαπημένου μας Αγίου και την ώρα που με σταυρώνατε, ώ! τι θεία ευωδία! Σας κοιτώ και ξαναπροσκυνώ. Η ευωδία έντονη και γλυκειά. Σας λέω: «Αγία μητέρα, τι ευωδία είναι αυτή;» «Ο Άγιος» μου λέτε. Με κλάματα, με χαρά προσκυνούσα και παρακαλούσα να έχουμε την υγεία μας και να βοηθήσει τη μικρή μου κόρη στις Πανελλήνιες που δίνει φέτος. Η χαρά μου, η αγαλλίαση μου δεν περιγράφεται.

Με χαρά φύγαμε από τον Άγιο τόπο για το σπίτι μας. Εγώ ξέχασα να πετάξω το χάπι και την επιστροφή το θυμήθηκα και λέω μόνη μου: «Άσε, δεν πειράζει». Όποτε όμως έπαιρνα το χάπι(το LEXOTANIL), μου ερχόταν αναγούλα. Ωστόσο εξακολουθούσα να παίρνω τα χάπια μου, όπως πριν. Ένα βράδυ στον ύπνο μου βλέπω ένα παλληκάρι να μου λέει: «Σταμάτα πια τα χάπια! Δεν σου είπα ότι θα σε βοηθήσω εγώ; Σταμάτα!». Το πρωί ξυπνώ και λέω το όνειρό μου στα παιδιά μου. Από εκείνη την ημέρα έκοψα σαν με μαχαίρι τα χάπια, ούτε που ξαναπήρα LEXOTANIL, που εγώ, για να ξυπνήσω, έστω και στην αυλή που έβγαινα, έπρεπε το χάπι να πιω πρώτα.

Δοξασμένο το όνομά του, Τον δοξάζω και Τον ευχαριστώ. Πέταξα και LEXOTANIL και MICROFER, έκανα εξετάσεις αίματος και ο αιματοκρίτης μου 45. δοξασμένο να είναι το όνομά Του, δεν θέλω να τα βλέπω τα φάρμακα, νιώθω, όπως πριν με πιάσουν τα νεύρα μου, όλο ζωή, λες και δεν έχω πάρει ποτέ στη ζωή μου φάρμακο.

Τον δοξάζω και Τον ευχαριστώ, γιατί το LEXOTANIL μου κατέβαζε τον αιματοκρίτη και τώρα ζω μια καινούργια ζωή, γεμάτη ενέργεια, χωρίς φόβους ούτε ζαλάδες, χάρη στη βοήθεια του Αγίου μας.

Δοξασμένο να είναι το όνομά Του, χίλιες δόξες να έχει. Σε ευχαριστώ, Αγιέ μου, Σε ευχαριστώ και Σε δοξάζω.

Ειρήνη Οικονόμου

Αγία Βαρβάρα

perivolipanagias.blogspot.gr

Είχα παρακαλέσει τον Άγιο Εφραίμ, ας φύγει και μέσα από την εντατική ας φύγει όμως αλώβητη…

Του Γιώργου Θεοχάρη

Με δάκρυα στα μάτια ο γνωστός τραγουδοποιός και ιεροψάλτης,  Ηλίας  Παλιουδάκης, ανοίγει τη καρδιά του στο ΄΄Αγιορειτικο Βήμα΄΄  και  μιλά  για το θαύμα που έζησε  στην  ενάμιση ετών κόρη του που την έσωσε ο Όσιος Εφραίμ, όπως υποστηρίζει .

‘’Η  Κόρη Ενός Θεού’’, σώθηκε από τον Άγιο Εφραίμ.

Ο κ. Παλιουδάκης σημειώνει:

»Πριν δυόμιση χρόνια που  γεννήθηκε  η κόρη μου. Μετά από μιάμιση ώρα από την γέννηση της οι γιατροί δεν έδιναν καμία ελπίδα να επιζήσει καθώς διαπιστώθηκε ότι δεν είχε αίμα…

Είχε 6 αιματοκρίτη! Έπαθε  ανακοπή και διασωληνώθηκε άμεσα.  Ξεκίνησε η διαδικασία  και έδινε τη μάχη της. ΕΛΕΓΑ στους γιατρούς ΄΄ δώστε  μια ελπίδα ΄΄

Με κοιτάγανε στα ματιά και μου μιλάγανε με αυτά αλλά η ελπίδα δεν υπήρχε. Την είδα στη θερμοκοιτίδα υποστηριζόμενη από τα μηχανήματα.

Γονάτισα  μπροστά στη θερμοκοιτίδα και επικαλέστηκα τον Όσιο Εφραίμ.

Ζήτησα αν μπορώ να αφήσω  μία εικόνα  μέσα στην θερμοκοιτίδα  και μου το αρνήθηκαν οι γιατροί καθώς εκεί είναι όλα αποστειρωμένα . Αφήστε το πάνω από την θερμοκοιτίδα, μου είπε η νοσοκόμα.

Άφησα  μία εικόνα από  τον Όσιο Εφραίμ . Το βράδυ η σύζυγος  μου  λέει  ότι είναι καλύτερα.

Αυτό που βιώνουμε εδώ στην  εντατική είναι πρωτόγνωρο, μας είπαν οι γιατροί που με έκπληξη παρακολουθούσαν  την εξέλιξη . Διαπιστώνω ότι αυτό που είχα αφήσει πάνω στην θερμοκρασία τα είχαν βάλει  πάνω στο σώμα της.

Τάξαμε την μικρή στην  Παναγία. Ζούμε ένα θαύμα μου είπαν οι γιατροί. Εάν  αυτό  το παιδί επανέλθει θα πιστέψουμε περισσότερο σε αυτό που εσείς επικαλείστε, μου είπανε χαρακτηριστικά.

Είχα παρακαλέσει τον Άγιο Εφραίμ, ας φύγει και μέσα από την εντατική ας φύγει όμως αλώβητη…

Μετά από 25 μέρες από την εντατική πήγαμε στο σπίτι μας.

Οι γιατροί μας ζητάνε  συνεχώς να μαθαίνουν νέα από την μικρή.

Η κ. Παπαζαφειράτου   ήταν η διευθύντρια της κλινικής των νεογνών.

Η κόρη ενός Θεού, το τραγούδι αυτό προέρχεται  από αυτή την προσωπική μας ιστορία. Ο Νικος Τερζής που είναι φίλος  μου έγραψε αυτό το τραγούδι

Η ψευδαίσθηση του θαύματος είναι μόνο για εκείνους που δεν πιστεύουν και τα αναλύουν όπως εκείνοι θέλουν διασύροντας τα. Εύχομαι καμία στιγμή στη ζωή τους να μη χρειαστεί να βιώσουν θαύμα. Όπως στη δική μου περίπτωση».

ΠΕΡΑΣΕ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ.

1η Σεπτεμβρίου 2017.

Όπως μαρτυρεί η Χ. Π. από ΚΥΠΡΟ, σ’ επιστολή της προς την Ι. Μονή τού Αγίου, μία βδομάδα πριν από τις σχολικές εξετάσεις, ΕΓΡΑΨΕ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΖΗΤΗΣΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ. Έδωσε επτά μαθήματα, Αρχαία Ελληνικά, Νέα Ελληνικά, Αγγλικά, Λατινικά, Μαθηματικά, Φιλοσοφία και Ιστορία και Ω! ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ! ΕΝΩ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΣΕΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΥΛΗ, ΕΓΡΑΨΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗΣ ΒΡΑΒΕΥΤΗΚΕ ΜΕ ΑΡΙΣΤΕΙΟ.                    Ύστερα από μία βδομάδα, άρχισαν οι κυριώτερες εξετάσεις, που θα έκριναν το μέλλον της, αν έμπαινε στη Σχολή της προτίμησής της. Με τη Χάρη τού Αγίου έδωσε 5 μαθήματα κι έγραψε σ’ όλα καλά, Μ’ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, ΑΠΟ ΤΑ 30 ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ, ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ 7Η ΘΕΣΗ.

Ευγνωμονεί τον Άγ. Εφραίμ για τη βοήθειά Του και ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΛΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΠΗΔΑΛΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ. Εύχεται να φυλάει την οικογένειά της και όλον τον κόσμο. Αμήν!

ΚΑΙ ΠΟΣΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΒΟΗΘΗΣΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ, ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΠΙΚΑΛΕΣΤΗΚΑΝ!
Δοξασμένο να είναι τ’ όνομά Του στους αιώνες των αιώνων. Αμήν!

Οι πιστοί Σου, Άγιε Εφραίμ, Σου δεόμεθα, μη απορρίψης τας δεήσεις ημών, των εκζητούντων την Σην βοήθειαν. Αμήν!

Ήταν Γενάρης του 1996, Κυριακή ξημερώματα, βλέπω στον ύπνο μου ότι ήμουν σε μια μεγάλη εκκλησία πλούσια σε χρυσό και γεμάτη φώτα

Μια κοπέλα μου λεει πως πρέπει να πάμε να προσκυνήσουμε γιατι η μητέρα μιας φίλης μας πέθανε.

Περίμενα στην σειρά και ότι έφτασα μπροστά είδα πως αντι για φέρετρο υπήρχε μία όρθια λάρνακα απο γυαλί και μέσα ήταν ένας ψηλός άνδρας, νεαρής ηλικίας μιας και η γενιάδα του ήταν μαύρη, αδύνατος, με άμφια και περιδέραια που φοράνε οι μητροπολίτες.
Φόραγε ένα μαυρο καπέλο αρχιερατικό με κεντημένο ένα κόκκινο σταυρό πάνω, φαινόταν ολοζώντανος σαν να κοιμάται…

Προσκύνησα αποριμένη μιας και περίμενα να δω την μητέρα της φίλης μου, στο τζάμι είδα ενα μικρο χαρτάκι κολλημένο το οποίο έλεγε¨ΕΦΡΑΙΜ¨. Το άλλο πρωι ξύπνησα απορημένη μιας και αναρωτιώμουν ποιος ήταν αυτός που είδα, δεν ξαναείχα ακούσει αυτο το όνομα και μου φαινόταν περίεργο. Ρώτησα την γιαγιά μου εαν υπάρχει Αγιος ή Οσιος Εφραίμ και μου απάντησε με στόμφο ΕΦΡΑΙΜ, βεβαιως και υπάρχει.. Ενιωσα μια ανατριχίλα, πως μου εμφανιστηκε ενω ούτε καν τον γνωρίζα, ούτε τον μελέτησα ποτε.

Τις επόμενες μέρες ρώτησα μια συνάδελφο μου, ή οποία ήταν πολύ θρήσκα και πήγαινε κάθε Κυριακή σε μοναστήρια. Μου είπε που βρισκόταν το λείψανο του Αγίου και άρχισε να μου λέει τα χαρακτηριστικά του και τον βίο του, με μεγάλη έκπληξη διαπίστωσα πως τα χαρακτηριστικά του ήταν ίδια με αυτα που είχα δει στο ονειρο μου. Η συνάδελφος μου τόνισε ότι πρέπει να πάω στο μοναστήρι αλλα λόγω δουλειάς το αμέλησα.

Μετά απο 2 μήνες μια Κυριακη περίμενα το λεωφορείο για να παω στην γιαγια μου και σκεφτόμουν ότι αμέλησα να πάω στον Αγιο Εφραιμ, ξαφνικά βλέπω ενα ταξι και το σταματάω για να πάω πιο γρήγορα, με το που μπαινω μέσα το μάτι μου έπεσε σε μια εικόνα που είχε ο ταξιτζής ενος Αγίου που πρώτη φορά έβλεπα αυτη την εικόνα αλλα το πρόσωπο μου ήταν γνωστό..

Τον ρώτησα δειλα.. αυτός ο Αγιος εκεί είναι ο Αγιος Εφραιμ; Ο ταξιτζης απάντησε θετικά και άρχιζε να μου λέει ποσο καλός και θαυματουργός είναι ο Αγιος.

Μετά απο 1 μήνα και αφου πάλι δεν είχα πάει στο μοναστήρι, σχολώντας απο την εργασία μου αντι να πάρω το λεωφορείο όπως έκανα συνήθως προτίμησα να περπατήσω.. Στον δρόμο μου βρήκα μια εκκλησία ή οποία ήταν ανοιχτή μες στο μεσημέρι μιας και μετά θα είχε κάποια κηδεία, εκει θυμήθηκα πάλι τον Αγιο και στεναχωρέθηκα που το αμέλησα, μπηκα να ανάψω ένα κεράκι.. Μαντέψτε ποιανου την εικόνα είχαν μπροστά μπροστα και είδα!.. Το Αγιου Εφραιμ! Ε.. αυτο ήταν μετά απο λίγες μέρες αξιώθηκα και πήγα στο μοναστήρι..

Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη..η καρδιά μου χτύπαγε σαν τρελή.. Με το που μπήκα στο προάυλιο μια γαλήνη πλημμύρισε την ψυχή μου.

Είχα την μεγάλη τυχη και ευχαριστώ τον Αγιο που κατάφερα και συνάντησα και μίλησα για πρώτη και δυστυχώς τελευταία φορά με την Γερόντισσα Μακαρία, μια καταπληκτική γυναίκα που μόλις τις είπα για τα γεγονότα που μου είχαν συμβει έκλαιγε αλλα και γέλαγε σαν παιδί.Χαιρόταν που ο Αγιος μου είχε φανερωθεί, όταν την ρωτησα γιατί σε εμένα αφου δεν τον ήξερα και ότι εγώ είχα μεγάλη αγαπη στην Παναγία, μου απάντησε πως ο Αγιος Εφραιμ είναι ένας απο τους αγαπημένους Αγίους της. Απο τότε τον έχω επισκεπτεί πολλές φορές και προσευχομαι σε αυτόν. Τον ευχαριστώ γιατί πολλές φορές μου έχει εμφανιστεί στον ύπνο μου για να με προειδοποιήσει για κάτι κακό που πλησιάζει…

Δεν θα ξεχάσω ποτε το παρακάτω.. Ένα πρωι παίρνω ενα ταξί για να πάω στην δουλειά μου, μέσα είχε μια εικόνα του Αγιου Εφραιμ και πιάσαμε κουβέντα με τον ταξιτζη, ήμουν στεναχωρημένη με κάποια γεγονότα που μου ειχαν συμβεί και ξαφνικα αλλάζει η φωνη του ταξιτζή και αρχιζει να μου λεει την ιστορια ενος γνωστού του και κάποιες συμβουλες ακριβως για το προβλημα μου (εγω δεν ειχα αναφέρει λεπτομέρειες για το προβλημα). Τον κοίταξα τον ταξιτζη και χαμογέλα.. Βαλτός εισαι του λέω;

Εσύ τα λες ή Ο Αγιος; Και μου απαντάει σοβαρά εκείνη την ώρα » Ο Αγιος «. Κοκάλωσα, το ίδιο έκανε και ο ταξιτζης όπου ο τονος της φωνης του ξαναέγινε όπως ήταν στην αρχή…

Στήν εμφάνιση τής παραπάνω φωτογραφίας στό δένδρο μαρτυρίου τού Αγίου φάνηκε τό χέρι τού Αγίου Εφραίμ ( βέλος) μέ φορά πρός τα κάτω δείχνοντας τον τίμιο Σταυρό. Η μπλέ ακτίνα καί το χέρι δεν υπήρχαν όταν τραβήχθηκε η φωτογραφία!

Μία πολύ ζωντανή περιγραφή τού μαρτυρίου τού Αγίου Εφραίμ, μάς δίνει ό κ. Παναγιώτης Σπυρόπουλος, Κανδρινού 76, Αθήνα, μέσω ενός ξεχωριστού οράματος πού είδε καί έχει καταχωρηθεί στό επίσημο βιβλίο τής Ιεράς Μονής, στόν Γ΄ τόμο.

" Είδα, ότι βρισκόμουν ντυμένος σάν παπαδάκι στό μοναστήρι, καί βοηθούσα τόν Άγιο στήν Εκκλησία. Ξαφνικά, βλέπω νά μπαίνουν μέσα κάτι αγριάνθρωποι μέ σαρίκια στό κεφάλι τους, κρατώντας ρόπαλα, ξύλα, καί σπαθιά. Από τόν τρόμο μου έτρεξα καί κρύφτηκα κυττώντας μέ αγωνία τό τί θά γίνει...

Όλοι αυτοί, φωνάζοντας δυνατά, έπιασαν τόν Άγιο καί αφού τόν έδεσαν στό δέντρο, άρχισαν νά τόν κτυπάνε, νά τόν τρυπάνε μέ τά σπαθιά τους καί τό αίμα νά τρέχει στήν γή...

Τού έκαναν μαρτύρια ανήκουστα, κόβοντας κοματάκια από τό κορμί του, ενώ μέ  γυρισμένα τά μάτια στόν ουρανό ό Άγιος προσευχόταν. Ακόμη καί ένα μικρόσωμο σκυλάκι πού συνεχώς γαύγιζε δίπλα του προσπαθώντας νά τόν ελευθερώσει, τό κυνήγησαν κι΄ αυτό οί τύραννοι...

Από τόν φόβο μου καί τήν αγωνία μου, συνεχίζει ό κ. Σπυρόπουλος, βλέποντας τήν ζωντανή αναπαράσταση τού μαρτυρίου τού Αγίου Εφραίμ, ξύπνησα, αλλά όταν σέ λίγο ξανακοιμήθηκα τό ίδιο όνειρο συνεχίσθηκε...

Δέν έβλεπα τώρα τούς τυράννους αλλά μόνο τόν Άγιο δεμένο πάνω στό δένδρο πού καί σήμερα υπάρχει, κατακόκκινο μέσα στό αίμα του, χαρακωμένο από παντού, αλλά δέν ζούσε πιά, είχε πεθάνει...

Κι΄ εγώ, πάντα κρυμμμένος πίσω από μιά βρύση καί προσευχόμενος στόν Θεό νά μού δώσει δύναμη, φοβόμουν νά βγώ μή ξέροντας πιά τί νά κάνω.

Καί ξαφνικά βλέπω, νά μπαίνουν βιαστικά εκεί μερικοί άνθρωποι, νά ξεκρεμάνε τόν Άγιο, καί νά τόν μεταφέρουν σ΄ έναν λάκκο πιό πέρα, βάζοντάς τον μέσα. 

Έβλεπα ακόμη, τό μικρόσωμο σκυλάκι μέ ένα κομμάτι κρέας στό στόμα νά κατευθύνεται στόν λάκκο, καί ρίχνοντάς το μέσα νά απομακρύνεται ουρλιάζοντας πένθιμα. 

Ήταν ακριβώς τό ίδιο σκυλάκι, γιά τό οποίο σέ ένα άλλο όραμά είχε πάλι αναφερθεί ό Άγιος, " ότι ήταν τό μόνο πλάσμα πού μού συμπαραστάθηκε τότε, γλύφοντας τίς πληγές μου..."