"
(μια αληθινή ιστορία απο το οικογενειακό μου περιβάλλον).
Θα σας διηγηθώ μια ιστορία,που συνέβη όταν ήμουν σε ηλικία 7-8 χρονων,με πρωταγωνιστές τον πατέρα μου και τον προστάτη Άγιο της οικογένειας μας απο τότε ,τον Άγιο Εφραίμ.Καλοκαίρι,διακοπές στο χωριό,5 παιδιά εμείς(ζωή να χουμε) και ο πατέρας μου.Η μητέρα μου δούλευε στη Αθήνα και θα αργούσε λίγο να έρθει.Ο πατέρας μου λατρεύει το ψάρεμα και συνήθιζε να βγάζει δόλωμα από ένα βουρκάδι πού ήταν λίγο έξω από το χωριό μου.Δεν έμπαινε εντελώς μες στη θάλασσα,ειχε μια απόχη που μάζευε και έμπαινε μόνο μέχρι την μέση.Αυτό αρκούσε.Για κακή του τύχη ή μπορεί να πει κάποιος και από αμέλεια,στην τσέπη του μαγιό του είχε όλα τα εναπομείναντα χρήματα που είχε για να περάσουμε μέχρι να έρθει η μητέρα μου.Σημειωτέον τότε ήταν ακόμη οι δραχμές,δεν υπήρχαν ΑΤΜ και οι τραπεζικές συναλλαγές δεν ηταν το ίδιο γρήγορες με τώρα.Τα χρήματα "κολύμπησαν", και είχαμε μείνει 5 παιδιά,που μπορείτε να φανταστείτε τι ψώνια χρειάζονται, χωρίς χρήματα.Ο πατέρας μου το αντιλήφθηκε αρκετή ώρα αφότου είχε γυρίσει στο σπίτι.Αγχώθηκε,στεναχωρήθηκε,νευρίασε, αλλά δεν το είπε σε κανέναν και αποφάσισε να γυρίσει πίσω να τα βρεί.Στο αυτοκίνητο πηγαίνοντας,παρακάλεσε τον Άγιο Εφραίμ,που αγαπάει ιδιαίτερα και επισκεπτόταν συχνά,να τον βοηθήσει."Όχι για μένα" σκεφτόταν ,"για τα παιδιά μου.Τι θα φάνε;πως θα περάσουμε;Τι φταίνε αυτά,για την δικιά μου ανοησία;".Ταυτόχρονα του ερχόταν επίμονα μια σκέψη στο μυαλό : "Μην πάς εκεί που τα έχασες,πιο κάτω να πάς".Αυτή τη "φωνή",ο πατέρας μου την αγνόησε.Κατέβηκε στο σημείο απο όπου μπήκε μες στη θάλασσα,όπως θα έκανε ο καθένας μας,γιατί έτσι επιτάσσει η λογική,να ξεκινήσεις να ψάχνεις κάτι από εκεί που το έχασες.Έψαχνε,έψαχνε,πήγε από δω,πήγε από εκεί,τίποτα.Πέρασε ώρα,κουράστηκε,απελπίστηκε και σκέφτηκε"θα δώ τι θα κάνω,απο κάπου θα βρώ να δανειστώ".Μπαίνοντας λοιπόν στο αυτοκίνητο να ξεκινήσει να γυρίσει,πάλι του έρχεται η σκέψη.."πιο κάτω να πάς".Αυτή τη φορά αποφάσισε να την ακούσει.Ξεκινάει λοιπόν με το αυτοκίνητο,οδηγεί για λίγο και χωρίς να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος,σταματάει.Κατεβαίνει από το αυτοκίνητο,σε ένα σημείο όπου η θάλασσα ήταν πολύ κοντά στο δρόμο,κάνει 5 βήματα,φτάνει στην ακροθαλασσιά και βλέπει τα χαρτονομίσματα που είχε χάσει, παρατεταγμένα,το ένα δίπλα στο άλλο,ανοιχτά,ατσαλάκωτα,βρεγμένα μεν αλλα όχι σκισμένα και όσο έξω χρειαζόταν για να μην τα παρασύρει πάλι μέσα το κύμα.Σαν κάποιος να τα είχε ακουμπήσει εκεί.Τα μάτια του βούρκωσαν κατευθείαν και μια αίσθηση ευγνωμοσύνης τον πλημμύρισε για το Άγιο που τόσο αγαπούσε και που στάθηκε δίπλα του και τον βοήθησε,όταν του το ζήτησε.Αυτή ειναι η ιστορία,όπως μας την διηγήθηκε ο πατέρας μου.Βέβαια κάποιος,ορθολογικά μιλώντας, μπορεί να το αποδώσει σε σύμπτωση ή να το θεωρήσει υπερβολή.Για μένα,που συνέβη στον ίδιο μου τον πατέρα,τον οποίο γνωρίζω όλη μου τη ζωή,ξέρω τι άνθρωπος είναι και ξέρω εάν λέει ψέμματα η αλήθεια,αν μιλάει ρεαλιστικά η αν λέει υπερβολές, αποτελεί ενα θαυματουργό γεγονός!Ο πατέρας μου αργότερα στη ζωή του πέρασε πολλές δοκιμασίες με την υγεία του.Εμφράγματα,εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς και εγχείρηση στις καρωτιδες,χειρουργεία για πολύποδες σε στομάχι και έντερο,διάτρηση στομάχου κ.α.Όλοι οι γιατροί,οι φίλοι και οι συγγενείς μας συμφωνούν στο γεγονός οτι εχει Άγιο δίπλα του.Και εκείνος και εμείς ξέρουμε ποιόν.Να έχουμε όλοι την ευλογία του.Άγιε του Θεού Εφραίμ πρέσβευε υπέρ ημών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου